<< Η ΥΛΗ ΟΡΕΓΕΤΑΙ ΤΗΣ ΜΟΡΦΗΣ, ΩΣΠΕΡ ΑΝ, Η, ΘΗΛΥ ΑΡΡΕΝΟΣ, ΚΑΙ ΑΙΣΧΡΟΝ , ΚΑΛΟΥ,..>>
Μία από τις …πεμπτουσίες της αριστοτελικής φιλοσοφίας…
Δεν αρκεί, ένα κατασκευαστικό σχέδιο, από έναν απλό αρχιτέκτονα, ή, από τον μέγιστο αρχιτέκτονα του σύμπαντος κόσμου Θεό, για να γίνει μία πέτρα, ένα ξύλο, ένα κυβικό oπλισμένο σκυρόδεμα, σπίτι, γραφείο, μοναστήρι, ή, οτιδήποτε άλλο,…
Πρέπει η ύλη, να … ορέγεται…της μορφής…
Η αριστοτελική ύλη έχει δυναμική σύσταση: υφίσταται ως δύναμη, ως ερωτική φορά προς το είδος, τον λόγο, που ουσιοποιεί τα όντα…
Όταν όμως λέμε δύναμη, πρέπει να εννοούμε όχι μόνο την κινητική δυνατότητα, αλλά μαζί και την αρχή την ικανή να προκαλεί κίνηση
Με άλλα λόγια: το αριστοτελικό δυνάμει ον, δεν αναφέρεται στην ύλη ,σαν σε παθητική προϋπόθεση και ανενέργητο παράγοντα που αντιπροσωπεύει απλώς τη δυνατότητα να κινηθεί «έξωθεν» για να αποτελέσει ον.
Τελικά η ύλη είναι δύναμις , η φύση της οποίας, είναι δυναμική, επειδή ενδέχεται να είναι και να μην-είναι , να συνιστά κίνηση ή να υπόκειται στη φθορά.
Το ενδεχόμενο του είναι και του μη-είναι, της μετατροπής σε είδος, π.χ. σε ποντίκι, γάτα, σπίτι, ιδέα, κλπ., ή της φθοράς, βρίσκεται ακριβώς στην υλική σύσταση των αισθητών πραγμάτων: η ύλη είναι το δυνάμει ἕκαστον, η δυνατότητα της ειδοποιού κινήσεως, αλλά και η αρχή-κίνητρο της ειδοποίησης ή της φθοράς….
Ο Αριστοτέλης προχωρεί ακόμα πιο συγκεκριμένα στους οντολογικούς καθορισμούς του, ταυτίζοντας το πρώτο κινούν, το οποίο και αποκαλεί ΑΚΙΝΗΤΟΝ ΚΙΝΟΥΝ, με τον θεό.
Είναι φανερό ότι προσλαμβάνει τη λέξη θεός μέσα από την καθημερινή γλώσσα, δίχως να συζητάει ή να αναλύει το νοηματικό περιεχόμενο με το οποίο φορτίζει τον όρο η καθιερωμένη γλωσσική σημαντική.
Ταυτίζοντας όμως την έννοια του θεού με την έννοια του πρώτου κινούντος, την αναδεικνύει, σε θεμελιώδη κατηγορία του φιλοσοφικού του, προβληματισμού. Ο αριστοτελικός θεός γίνεται αφετηρία ή προϋπόθεση για την ερμηνεία της οντότητας των όντων αλλά και του είναι καθ’ εαυτό, καθιερώνεται δηλαδή ως λογική αναγκαιότητα, προϋπόθεση για να έχει λόγο-νόημα το γίγνεσθαι του κόσμου και της ζωής.
ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΤΗΣ ΓΕΝΝΕΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ…
<< εἰ μὲν οὖν μὴ ἔστι τις ἑτέρα οὐσία παρὰ τὰς φύσει συνεστηκυίας͵ ἡ φυσικὴ ἂν εἴη πρώτη ἐπιστήμη• εἰ δ΄ ἔστι τις οὐσία ἀκίνητος͵ αὕτη προτέρα καὶ φιλοσοφία πρώτη͵ καὶ καθόλου οὕτως ὅτι πρώτη• καὶ περὶ τοῦ ὄντος ᾗ ὂν ταύτης ἂν εἴη θεωρῆσαι͵ καὶ τί ἐστι καὶ τὰ ὑπάρχοντα ᾗ ὄν..>>….
Η ΥΛΗ ΟΡΕΓΕΤΑΙ ΤΗΣ ΜΟΡΦΗΣ…
ΤΟ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΕΡΓΟ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΠΙΤΙ, ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ, Η ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΣ , Ο ΕΝΑΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΜΟΡΦΗ , ΣΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ…
Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ, Ο ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ, ΕΣΥ, ΕΓΩ,…
ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΜΟΡΦΗ ΣΕ ΚΑΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ, ΑΠΑΡΑΒΑΤΑ, ΚΑΙ ΠΡΩΤΙΣΤΑ…
Η ΥΛΗ ΝΑ … ΟΡΕΓΕΤΑΙ … ΤΗΣ ΜΟΡΦΗΣ…
ΑΛΛΙΩΣ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ…
Κ.ΣΤ.ΤΣΙΠΗΡΑΣ
ΥΓ. το ρήμα … ορέγομαι, π.χ., πάντες οι άνθρωποι ορέγονται…φύσει, ρήμα που σχετίζεται, με τον δια των οφθαλμών… έρωτα, το επιθυμητόν, είναι βασικό κλειδί, κατανόησης, της ίδιας, της αριστοτελικής φιλοσοφίας.
